Jak produkuje się keramzyt Liapor?

Ziarna lub granulki z kruszywa ceramicznego są wytwarzane z ilastych trzeciorzędowych glinek przez wypalanie ich w piecach obrotowych. Spójrzmy na proces bardziej szczegółowo.

Surowce

Surowcem wejściowym do produkcji kruszywa ceramicznego keramzyt są twardsze łupki lub gliny plastyczne.

A znakomitym surowcem jest glinka cyprysowa z pokładów węgla brunatnego w kopalniach Sokołow  w Republice Czeskiej. Z tej glinki produkujemy kruszywo ceramiczne Liapor w zakładzie Lias Vintířov.

Proces produkcji w zakładzie Lias Vintířov

Lekkie kruszywa ceramiczne produkowane są podczas procesu wypalania surowca w fabryce Vintířov. Nie stosuje się do tego dodatków porfirowych – dzięki doskonałym właściwościom gliny i technologii przetwarzania, Liapor jest jednym z najlżejszych materiałów na świecie.

1. Wydobyta glina jest kruszona i plastyfikowana w kilku etapach.
2. Utworzone granulki (ziarna) przetwarza się w piecu rotacyjnym, gdzie ulegają ekspandowaniu w temperaturze około 1 150°C.
3. Spęczniały granulat jest chłodzony i przechodzi do linii sortującej, gdzie jest precyzyjnie posortowany na inne frakcje: 0-2 mm, 0-4 mm, 1-4 mm, 4-8 mm, 8-16 mm.
4. Posortowany keramzyt Liapor jest przechowywany w zamkniętych silosach (do perfekcyjnie suchych aplikacji, patrz poniżej) lub na otwartych składowiskach.
5. W przypadku niektórych zastosowań część keramzytu  Liapor jest kruszona w dalszych procesach.

Piece rotacyjne są nagrzewane zwykle metodą przeciwstawnych kierunków. Przy niektórych procesach produkcyjnych zawsze wytwarzana jest tylko jedna wąskiej frakcja kruszywa, ta która jest wymagana, np. 4-8 albo 8-16 o określonym zakresie ciężaru nasypowego, np. 300, 400, 500 kg/m³ ± 5 do 15%. Przy innych procesach produkcyjnych wytwarza się jednocześnie szeroką frakcję, np. 0-16 mm, przy czym na bieżąco kontroluje się i steruje ciężarem nasypowym segregowanej węższej frakcji. Szeroką frakcję dokładnie dzieli się potem na wąskie frakcje podług wymaganego ciężaru nasypowego, np. 290, 350, 525 kg/m³ z tolerancjami ± 10% do 15%, przy czym większe ziarna mają niższą ciężar nasypowy a drobne wyższy.

Liapor do zastosowań suchych

Jeśli jest to wymagane w zastosowaniach (zaprawy w połączeniu z drewnem, sucha zaprawa lub mieszanki betonowe), Liapor może być dostarczany w stanie idealnie suchym (gwarantowana wilgotność do 4%). Ten stan osiąga się przez przechowywanie w zamkniętych silosach.

Więcej w keramzycie Liapor do celów budowlanych

Kontrola jakości produktu

Ponieważ kruszywa ceramiczne Liapor są podstawowym surowcem do szerokiej gamy zastosowań w budownictwie, jest ono bardzo starannie kontrolowane z mechanicznego, fizycznego i chemicznego punktu widzenia, a także z punktu widzenia zdrowia.

W regularnych odstępach czasu próbki keramzytu są pobierane i testowane w następujących miejscach:

• własne laboratorium Lias Vintířov,
• niezależne akredytowane centrum testowe TZÚS Praha,
• Niemieckie centrum testowe LGA w Norymberdze
• oraz Europejskie Stowarzyszenie Producentów Lekkich Kruszyw (PDF) (EXCA).

Badanie oprócz nieszkodliwości kontroluje również gęstość nasypową, masę ziarna, kształt ziarna, odstępy, zwinność, krzywą ziarna, zawartość obcych cząstek, zawartość siarki, mrozoodporność, przewodność cieplną, radioaktywność.

Dowiedz się więcej o naszej polityce jakości oraz o normach i przepisach dotyczących lekkich kruszyw.

Historia kruszywa ceramicznego keramzyt

Udokumentowanym twórcą współczesnego sposobu produkcji ekspandowanych glin ilastych jest Stephen John Hayde z Kansas City, Missouri. Był to przedsiębiorca budowlany i wytwórca cegieł, który przy ich produkcji zwrócił uwagę na rozdymanie się niektórych bloków przy osiąganiu wysokich temperatur podczas procesu wypalania. W latach 1911 i 1912 dokonał pierwszych prób z kruszywem z tego materiału, a 12. 02. 1918 na wynaleziony przez siebie proces produkcji kruszywa przez ekspandowanie łupków w piecu rotacyjnym otrzymał patent. W roku 1920 zakład przemysłowy w Kansas City jako pierwszy rozpoczął produkcję ekspandowanych łupków – Haydite. Największy rozwój produkcji przemysłowej lekkich kruszyw z ekspandowanych iłów i łupków miał miejsce w pierwszej połowie XX wieku w USA.